شرح شانس ۲۴ کارگردان برای نامزدی اسکار ۲۰۱۵
پاپ موزیک – بازار پیشبینیها در مورد جوایز اسکار ۲۰۱۵ دارد روز به روز داغتر میشود. در حالی که فیلمهای مهم سال کمکم در حال نمایش هستند، سایتهای مختلف پیشبینیهای خود را از گزینههای بالقوه نامزدی در رشتههای مختلف اعلام میکنند.
سایت هیتفیکس فهرست ۲۴ کارگردان را منتشر کرده که از دید این سایت بخت نامزدی در رشته بهترین کارگردانی را دارند. در ادامه اسامی و شرح این کارگردانان آشنا می شوید.
شرح شانس ۲۴ کارگردان برای نامزدی اسکار ۲۰۱۵
۱) کلینت ایستوود (تکتیرانداز آمریکایی)
کارگردانهای معدودی، در گذر زمان به جایگاهی میرسند که حتی اگر چند سال ناکامی متوالی را هم تجربه کنند، خدشهای به جایگاهشان وارد نمیشود. کلینت ایستوود، یکی از معدود اسطورههای زنده سینما و یکی از این معدود فیلمسازان است. خوشبختانه ایستوود هشتاد و چهار ساله، هنوز (بزنیم به تخته) فعال است و با قدرت به کار ادامه میدهد. اولین واکنشهایی که در مورد تکتیرانداز آمریکایی منتشر شدهاند، نشان میدهند که این فیلم، تأثیرگذارترین فیلم ایستوود از زمان گرنتورینو (۲۰۰۸) است. هر چند باز هم واکنشها با اما و اگرهایی روبهرو هستند. بیشتر نظرات حول بازی درخشان بردلی کوپر در نقش اصلی فیلم متمرکز شدهاند. به طوری که گفته میشود کوپر یکی از گزینههای جدی نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اصلی مرد است. با این وجود در مورد نامزدی ایستوود در رشته بهترین کارگردان تردیدهای جدی وجود دارد. با توجه به افزایش تعداد نامزدهای بهترین فیلم در سالهای اخیر، به نظر میرسد تکتیرانداز آمریکایی شانس معقولی برای نامزدی در رشته بهترین فیلم دارد. اما احتمال حضور نام کلینت ایستوود بزرگ در میان ۵ کارگردان برتر سال از دید داوران آکادمی اسکار زیاد نیست.
۲) تیم برتون (چشمان بزرگ)
برتون پیش از این تنها دو بار نامزد جایزه اسکار شده که هر دو در بخش انیمیشن بودهاند (کابوس پیش از کریسمس و فرانکنوینی). حالا و با ساخت فیلم چشمان بزرگ (با بازی ایمی آدامز و کریستف والتز) نام برتون در میان نامزدهای بالقوه رشته بهترین کارگردانی به چشم میخورد. هر چند اولین نظرات منتشر شده در مورد فیلم آنقدرها که انتظار میرفت مثبت نبودهاند. بنابراین با این شرایط به نظر میرسد برتون این بار هم شانس زیادی برای نامزدی اسکار نداشته باشد.
۳) آلخاندرو گونزالس ایناریتو (بردمن)
ایناریتو فقط سابقه یک بار نامزدی اسکار را برای کارگردانی فیلم بابل در کارنامه دارد. اما به نظر میرسد امسال با کارگردانی بردمن یکی از امیدهای جدی نامزدی اسکار است. فیلم او با تحسین یکصدای منتقدان روبهرو و به خوبی در میان اهالی سینما دیده شده است. اگر اتفاق عجیبی رخ ندهد، به نظر میرسد ایناریتو یکی از گزینههای اصلی نامزدی اسکار امسال در بخش کارگردانی است. اما اسکار کارگردانی در این سالها انتخابهای عجیب و غریبی هم داشته است. کسی چه میداند؟
۴) ریچارد لینکلیتر (پسربچگی)
پسربچگی هنوز تحسینشدهترین فیلم سال از دید منتقدان است و تقریباً تمام اعتبار کیفیت فعلی فیلم هم به خود لینکلیتر رسیده است. به طوری که بیشتر منتقدان به توانایی اجرایی لینکلیتر در حفظ یکدستی فیلمی که فیلمبرداریاش واقعاً دوازده سال به طول انجامیده، اشاره کردهاند. گرگوری الوود از سایت هیتفیکس اعتقاد دارد در مورد حضور نام لینکلیتر در میان پنج نامزد اسکار کارگردانی نمیتوان شک کرد. سؤال این است که آیا میتواند این جایزه را ببرد یا نه. لینکلیتر پیش از این دو بار جایزه خرس نقرهای بهترین کارگردان را از جشنواره فیلم برلین دریافت کرده است، اما تنها موفقیتهایش در اسکار به دو نامزدی بهترین فیلمنامه اقتباسی برای فیلمهای پیش از غروب و پیش از نیمهشب بازمی گردد.
۵) بنت میلر (فاکسکچر)
فاکسکچر سومین فیلم بلند سینمایی میلر به شمار میرود. هر دو فیلم قبلی او (کاپوتی و مانیبال) از فیلمهای مورد پسند داوران اسکار بودهاند. هر دو فیلم نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم شدند و میلر هم برای کاپوتی اولین و تا به اینجا تنها نامزدی اسکارش را به دست آورد. خیلی بعید به نظر میرسد که داوران اسکار بتوانند از این فیلم بگذرند. فاکسکچر احتمالاً یکی از گزینههای جدی اسکار در رشتههای اصلی از جمله کارگردانی خواهد بود.
۶) دیوید آیر (خشم)
آیر موفق میشود جنبه منحصر به فردی را از جنگ جهانی دوم بیرون بکشد که تصویری واقعگرایانه از خشونت و وحشیگری را نمایان میکند: داستان نیروهایی در یک تانک جنگی که عملاً به یک خانواده بدل میشوند. با این وجود خشم قبل از اکرانش فیلم پر سر و صدا تری بود تا زمان اکران؛ و این شاید پاشنه آشیل اصلی فیلم تازه دیوید آیر باشد.
۷) راپرت وایات (قمارباز)
قمارباز بازسازی یکی از فیلمهای دیدنی دهه هفتاد است و داستان اعتیاد یک استاد دانشگاه به قمار و تبعات آن را بررسی میکند. بازسازیها در این سالها با اقبال خوبی روبهرو شدهاند. اما به نظر میرسد توجهات در مورد قمارباز بیشتر به سمت فیلمنامه ویلیام موناهان، وزن کم کردن مارک والبرگ برای بازی در نقش اصلی و حضور جان گودمن در یکی از نقشهای مکمل معطوف شده است تا کارگردانی وایات.
۸) دیوید فینچر (دختر گمشده)
فینچر از همان ابتدای دوران فیلمسازی طرفداران پر و پا قرصی داشت. اما تازه در سالهای اخیر و با فیلمهایی چون مورد عجیب بنجامین باتن و شبکه اجتماعی توانسته نظر داوران اسکار را به خود جلب کند. برای این دومی که تا پای دریافت جایزه هم پیش رفت. فینچر در بهترین دوران خود قرار دارد و دختر گمشده هم یکی از تحسینشدهترین فیلمهای او تا به حال به شمار میرود. چه کسی میتواند انکار کند که فینچر مدتهاست که لایق دریافت اسکار است؟ اگر نام او در میان نامزدهای بهترین کارگردانی به چشم نخورد اتفاق عجیبی رخ داده است.
۹) وس اندرسن (هتل بزرگ بوداپست)
اندرسن سابقه سه بار نامزدی اسکار در رشتههای بهترین انیمیشن و بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی را دارد. اما هیچوقت نامزد اسکار کارگردانی نشده است. هتل بزرگ بوداپست بزرگترین موفقیت دوران کاری اندرسن است: چه از لحاظ فروش و چه از نظر جلب نظر منتقدان. با این وجود بعید است اندرسن جایی در میان پنج نامزد نهایی رشته بهترین کارگردانی سال داشته باشد. هر چند واقعاً لیاقتش را دارد.
۱۰) تامی لی جونز (The Homesman)
تامی لی جونز پیش از این یک بار جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را به دست آورده و آثارش در مقام کارگردان هم با استقبال خوبی از سوی منتقدان روبهرو شدهاند. اتفاقی که برای فیلم اخیرش هم رخ داده است. با این وجود به نظر نمیرسد در سالی که گزینههای قدرتمند زیادی وجود دارند، از بخت زیادی برای موفقیت در فصل جوایز برخوردار باشد.
۱۱) مارتین تیلدام (بازی تقلید)
بازی تقلید در درجه اول برای بازیگر اصلیاش، بندیکت کامبربچ موفقیت بزرگی بوده است: به طوری که نامزدی اسکار کامبربچ از همین الآن قطعی به نظر میرسد. با این وجود منتقدان که استقبال فوقالعادهای از فیلم به عمل آوردهاند، به موفقیت تیلدام از نظر اجرایی اشاره کرده و او را تحسین کردهاند. اگر امسال رشته کارگردانی اینقدر فشرده نبود میشد نامزدی تیلدام را قطعی دانست. با این وجود تیلدام همین الآن هم یکی از جدیترین گزینههای نامزدی در رشته کارگردانی است. همانطور که بازی تقلید هم یکی از شانسهای اصلی نامزدی در رشته بهترین فیلم به شمار میرود.
۱۲) پل توماس اندرسن (خباثت ذاتی)
او پیش از این فقط یک بار نامزد جایزه کارگردانی شده (برای خون به پا خواهد شد). اما در مجموع سابقه پنج نامزدی اسکار را دارد (سه بار برای فیلمنامه اقتباسی و غیر اقتباسی و یک بار برای بهترین فیلم). خباثت ذاتی با استقبال بسیار خوبی از سوی منتقدان روبهرو شد. اما اولین پیشبینیها نشان میدهند که بعید است اندرسن نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردانی شود.
۱۳) کریستوفر نولان (در میان ستارگان)
نولان سابقه سه نامزدی در مراسم اسکار را در کارنامه دارد. اما عجیب است که هیچگاه در رشته بهترین کارگردانی نامزد اسکار نشده است. هر چند سه بار (برای ممنتو، شوالیه تاریکی و اینسپشن) نامزد جایزه انجمن کارگردانان آمریکا شده است. در میان ستارگان در مجموع واکنش مثبتی از سوی منتقدان دریافت کرده و فروش بالایی هم داشته است. اما تردیدهای جدی در مورد توجه داوران آکادمی اسکار به نولان وجود دارد.
۱۴) راب مارشال (در جنگل)
مارشال یک بار برای فیلم شیکاگو (که اسکار بهترین فیلم را دریافت کرد) نامزد جایزه اسکار کارگردانی شد. هر چند رقابت را به رومن پولانسکی واگذار کرد. اما بعد از شیکاگو اوضاع برای مارشال چندان خوب پیش نرفت و فیلمهایش با استقبال خوبی روبهرو نشدند. آیا در جنگل میتواند بازگشت دوباره مارشال باشد؟ هنوز مشخص نیست. فیلم قرار است انتهای ماه دسامبر اکران شود.
۱۵) مایک لی (آقای تورنر)
سابقه ۷ بار نامزدی ناکام اسکار را در کارنامه دارد که ۵ بار در زمینه فیلمنامه بوده و دو بار برای رازها و دروغها (۱۹۹۶) و ورا دریک (۲۰۰۴) نامزد اسکار کارگردانی شده است. آقای تورنر با استقبال خوب منتقدان روبهرو شده است. اما به هر حال مایک لی فیلمنامهنویس بیشتر مورد اقبال داوران اسکار بوده تا مایک لی کارگردان.
۱۶) جی. سی. چندور (خشونتبارترین سال)
یکی از امیدهای آینده آمریکا است و همینطور دارد پیشرفت میکند. چندور با دو فیلم قبلیاش یک نامزدی اسکار در رشته بهترین فیلمنامه به دست آورده است. خشونتبارترین سال هم فصل جوایز را خوب شروع کرده است. شاید بخت این فیلم برای موفقیت در ادامه فصل جوایز بیش از آن چه باشد که در اوایل مسیر به نظر میرسید. چندور هنوز جا برای پیشرفت دارد، اما باید دید آیا دستاوردش تا همینجا برای اولین نامزدیاش در رشته بهترین کارگردانی کفایت میکند یا نه.
۱۷) جان استوارت (گلاب)
استوارت در زمینه تلویزیون یک هیولا است! ۲۰ بار دریافت جایزه امی به خوبی این نکته را نشان میدهد. او همچنین دو بار میزبان جوایز اسکار بوده است. او حالا با یک موضوع سیاسی، کار خود را در عرصه سینما هم آغاز کرده است. نظر منتقدان درباره گلاب در مجموع مثبت بوده (امتیاز ۶۶ در متاکریتیک). ولی این امتیاز پایینتر از میانگین امتیازات فیلمهایی است که در سالهای اخیر در فصل جوایز به موفقیت دست یافتهاند. دو سال پیش، آرگو (که آن هم به ایران مربوط میشد) جایزه اسکار بهترین فیلم را دریافت کرد. ولی در مورد گلاب تردیدها جدیتر است.
۱۸) تئودور ملفی (سنتوینسنت)
ملفی شروع قدرتمندانهای داشته است. سنتوینسنت اولین فیلم اوست که با واکنش بسیار خوب منتقدان روبهرو شده است. با این وجود به نظر نمیرسد موفقیت تجاری و انتقادی فیلم به قدری باشد که بتوان برای ملفی شانس زیادی جهت نامزدی در بخش بهترین کارگردان قائل شد. هر چند کارشناسان در کمترین حالت، نامزدی سنتوینسنت در رشته بهترین فیلم کمدی – موزیکال را در جوایز گلدنگلوب قطعی میدانند.
۱۹) آوا داورانی (سلما)
از یک طرف تب حمایت از حقوق مدنی سیاهپوستان و یادآوری مشکلاتی که در راه آزادی آنها ایجاد شده بود آمریکا را فرا گرفته و سال گذشته هم که کل مراسم در خدمت تأکید بر این تغییرات قرار گرفت و از سوی دیگر، کارگردانان زن (اگر مورد استثنایی کاترین بیگلو را در نظر نگیریم) کمتر با اقبال داوران آکادمی روبهرو شدهاند. تا به حال سابقه نداشته که در یک سال، نام دو کارگردان زن در میان نامزدهای اسکار بهترین کارگردانی به چشم بخورد و امسال هم به نظر میرسد آنجلینا جولی شانس بیشتری دارد.
۲۰) ریچارد گلتزر و وش وستمورلند (هنوز آلیس)
گلتزر و وستمورلند پیش از این یک بار جایزه بزرگ جشنواره ساندنس را دریافت کرده بودند. هنوز آلیس در کارنامه کاری آنها بهترین واکنشها را دریافت کرده است. با این وجود به نظر میرسد برنده اصلی در میان عوامل فیلم، جولیان مور باشد که از همین الان نامزدی اسکار را برای او قطعی میدانند و شانس زیادی برای دریافت این جایزه دارد.
۲۱) جیمز مارش (تئوری همهچیز)
مارش با مستند مردی روی سیم (۲۰۰۸) حسابی جایزهباران شد و جایزه اسکار را هم به دست آورد. تئوری همهچیز نشان میدهد که مارش در زمینه فیلمهای داستانی هم توانا است. رشته بهترین کارگردانی امسال کمی فشرده است. ولی در میان این گزینهها، مارش از بخت قابل قبولی برای نامزدی برخوردار است. هر چند بیشتر تحسینها نثار ادی ردمین و فلیسیتی جونز برای بازی در دو نقش اصلی فیلم شده است.
۲۲) آنجلینا جولی (شکستهنشده)
جولی پیش از این یک بار جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به دست آورده و البته جایزه بشردوستی جین هرشولت را هم کسب کرده است. هنوز باید منتظر انتشار واکنشهای گسترده به فیلم جولی ماند. اما پیشبینیهای اولیه حاکی از این هستند که جولی از بخت خوبی برای نامزدی در بخش کارگردانی برخوردار است.
۲۳) دیمین چزل (ضربه)
فیلم چزل یکی از غافلگیریهای امسال بوده و واکنشهای خوبی دریافت کرده است. (امتیاز فیلم در متاکریتیک ۸۷ و در IMDB 8.7 است.) با این وجود ضربه فیلم کوچک و جمع و جوری است و این شاید کار چزل را سخت کند. با این وجود فراموش نکنید که در این سالها معمولاً یک فیلم مستقل وجود داشته که توانسته تعقیبکنندگان فصل جوایز را غافلگیر کند.
۲۴) ژان مارک والی (وحشی)
آخرین فیلم والی، باشگاه خریداران دالاس، در تمام رشتههای اصلی به جز کارگردانی نامزد اسکار شد. اما در عین حال نامزدی بهترین تدوین را هم برای والی به ارمغان آورد. آنچه در مورد این فیلم محتملتر به نظر میرسد، نامزدی ریز ویترسپون برای بازی در نقش اصلی فیلم است. اما در مورد والی هنوز نمیتوان با قطعیت صحبت کرد.