گزارش و تصاویر رونمایی از آلبوم ناگفته حافظ ناظری
اخبار موسیقی – حافظ ناظری سرانجام آلبومش «ناگفته» را در سالن سعدی مرکز همایشهای برج میلاد رونمایی کرد. فرزند شوالیهٔ آواز ایران؛ اما تصمیم گرفت بیش از آنکه دربارهٔ اثرش صحبت کنند، از حاشیههایی بگوید که این روزها دامن او و اثرش را گرفته است؛ از این بگوید که جامعهٔ موسیقی انگار چندان هم با مهر با یکدیگر برخورد نمیکنند. بگوید این خیلی بد است که یک هنرمند را مجبور کنند، در جلسهٔ رونمایی آلبومش از خودش دفاع کند. او بغضش هم لحظهای شکست و البته در عین حال اظهار خوشحالی کرد که سرانجام کار «ناگفته» به اتمام رسیده و توانسته آن را در ایران به انتشار درآورد. او همچنین بار دیگر تاکید کرد: «شما این اجازه را دارید که از یک اثر هنری خوشتان نیاید؛ اما نمیتوانید نگرش و نگاه معمار یک اثر را از بین ببرید. حیف است که ما خودمان علیه خودمان باشیم، خودمان با خودمان مشکل داریم و هر کسی جایزهای میبرد، شروع به توهین میکنیم و میگوییم فلانی حق دریافت این جایزه را نداشته است. متاسفانه در اینجا همه منتظر هستند که حمله کنند و این نکته بسیار ناراحت کنندهای است که من در ایران به آن برخورد کردم.»
گزارش و تصاویر رونمایی از آلبوم ناگفته حافظ ناظری
حافظ میگوید اینکه کسانی که در این اثر با او مشارکت داشتهاند، برندهٔ ۳۸ جایزه گرمی شدهاند، بیش از آنکه برایِ او به عنوان یک هنرمند باعث افتخار باشد، به عنوانِ یک ایرانی افتخارآمیز است. ضمن اینکه تمام کسانی که اثری را منتشر میکنند، این مسایل را در جلد اثرشان بیان میکنند: «خیلیها گفتند، این کار به درد پخش در آسانسور میخورد؛ اما بهتر است باز هم بگویم که این کار در بخش موسیقی کلاسیک سنتی سایت بیلبورد که یکی از سایتهای معتبر جهانی است، معرفی شده و باز نمیدانم دلیل این همه حب و بغض عزیزان منتقدان پیرامون این موضوع چیست؟»
حافظ مدارکی را ارایه کرد تا حقانیت گفتههایش مشخص شود؛ اما یادش ماند که توضیح دهد: «حیف است یک هنرمند در روز رونمایی اثرش مجبور باشد به این شکل از خودش دفاع کند. من تمام این کارها را تنها انجام دادم؛ اما فقط به من ناسزا گفتند. البته با این حرفها سرخورده نمیشوم؛ هر چند معتقدم که هر کسی که استاد است، نمیتواند هر چه دلش میخواهد را بیان کند. بیاییم مقداری عشق بورزیم و همدیگر را حمایت کنیم. ما باید دست به دست هم دهیم که این موسیقی را بهدنیا معرفی کنیم. من حاضرم فدا شوم تا مشکلات حاشیهای موسیقی کمتر شود؛ حتی یک درصد.»
به هر روی ۲۰ دقیقه از این اثر اسفند ماه سال گذشته با عنوان «یعد یازدهم» به انتشار درآمده بود و از همانجا بود که حرف و حدیثهای پیرامون اثر شکل گرفت؛ حافظ اما میگوید: «باور کنید بعد از این همه سال حضور در آمریکا و تلاشی که برای تولید این آلبوم انجام داده بودم، فکر نمیکردم، کار تمام شود؛ اما حالا که تمام آن به انتشار درآمده است، بسیار خوشحالم. سال گذشته سونی به ما اجازه نداد تا آن را به صورت کامل به انتشار درآوریم؛ حالا اما این اتفاق رخ داده است.»
او همچنین از امید گفت. از اینکه بعد از ۱۵ سال به ایران آمده تا اهداف و برنامههایی که در ذهن دارد، پیاده کند. میگوید موسیقی از ابتدا در کنارش بوده و هیچ وقت درگیر چارچوبها و محدودیتهای آن نبودم؛ چون پدرش هم چنین نگاهی به موسیقی نداشته است. حافظ اما همچنان نگاه انتقادیاش به جریان موسیقی را هم در این جلسه بیان کرد: «متاسفانه موسیقی ما در دنیا چندان شناخته شده نیست؛ تعداد هنرمندان ایرانی که با موسیقیدانان برجستهٔ جهانی کار میکنند به تعداد انگشتان یک دست هم نمیرسد. من را البته در ایران هم چندان نمیشناسند؛ اما با یک امید کارم را شروع کردم.»
نادر مشایخی آهنگساز و رهبر ارکستر سمفونیک فرهنگی شهر تهران هم در این مراسم دربارهٔ اثر گفت: «فکر میکنم، برای ما ایرانیها چند نکتهٔ مشترک در موسیقی وجود دارد که دربارهٔ آن صحبت نشده است. اول نحوه گوش دادن به موسیقی است، یعنی اینکه ما دو روش گوش دادن موسیقی داریم. یکی صدای اخباری و مدل دیگر جنبه عاطفی صدا. آلبوم ناگفته ثابت کرده که در ایران این توانایی وجود دارد و میتوانیم جنبهٔ عاطفی صدا را کشف کنیم. کشفی که به نوعی شروع به موسیقی است و کسی هم که این کار را انجام میدهد، آهنگساز است. نکتهٔ مهمی که در آلبوم ناگفته وجود دارد، این است که علاوه بر حفظ جنبههای عاطفی صدا با استفاده از سازهای کم، مطلب مهمی را انتقال میدهد که باعث ایجاد صمیمیت میشود و این نکته مهمی است که در آلبوم حافظ ناظری وجود دارد.»
شهرام ناظری هم در مراسم رونمایی آلبوم پسرش به این مساله اشاره کرد که این اثر چند نکته مثبت دارد، اول اینکه «سونی کلاسیک» که یک شرکت بین المللی است و سابقه زیادی در عرصه پخش آثار جهانی موسیقی کلاسیک دارد، آن را منتشر کرده است؛ ضمن اینکه برای اولین بار است که این شرکت، اثری از آهنگسازی ایرانی را منتشر میکند: «من به خوب یا بد بودن این آلبوم موسیقایی کاری ندارم و در مورد آن قضاوتی هم نمیکنم آنچه از نظر من مهم است اینکه این اثر واقعا از درون یک هنرمند نشأت گرفته و تقلیدی نیست و برای من این نکته جالب است که هنر و هنرمند کسی است که خود را پیدا کند. من هم در آواز سعی کردم خودم باشم، چون معتقدم اثری میتواند ارزشمند باشد که از وجود شخص هنرمند برآمده باشد. من نمیتوانم در مورد خوب یا بد بودن آن قضاوت کنم فقط میدانم که باید این اثر را به تاریخ و جامعه سپرد.»
“سما بابایی”