احسان افشاری بعید نیست روزی خواننده شوم
اخبار موسیقی –احسان افشاری شاعر جوان که دکلمه‌ی اشعارش مخاطبین زیادی را به همراه دارد در گفتگو با خبرنگار سایت ریتم نو از ساخت اولین دکلمه‌ها تا ادامه و نحوه‌ی انتشار آن‌ها سخن گفت و در پایان صحبت‌هایی را در خصوص جلسات شعر مطرح کرد.
احسان افشاری بعید نیست روزی خواننده شوم
احسان افشاری در خصوص انتشار دکلمه‌هایش گفت: «در ابتدای امر برای تعدادی از دکلمه‌های برادرم رضا افشاری قطعاتی را تنظیم کردم و خودم هم زیرزیرکی شعرهایم را دکلمه می‌کردم . کارهایی که تنها مخاطبش خودم بودم . در ادامه چند قطعه از کارها را هم‌روی وبلاگ قراردادم . قرار نبود این آثار برای دست‌وپا کردن مخاطب عرضه شود . قرار بود این ساخته‌های یک‌جور یادگاری برای خودمان باشد.اما وقتی‌که دوستان کارها را شنیدند و استقبال کردند ، من هم جدی‌تر به قضیه نگاه کردم.رفته‌رفته از سال ۸۹یا ۹۰چند کار قدیمی ضبط کردیم و نتیجه‌ی آن تا به امروز دکلمه‌هایی هست که اکنون در فضای مجازی قابل‌دسترسی هستند.»
افشاری در خصوص اینکه آیا قصد دارد این ساخته‌ها در قالب لوح فشرده به مخاطبان عرضه شود یا خیر، گفت: «فکر می‌کنم فضای مجازی گزینه‌ی بهتری برای انتشار کارها باشد. دیگر آنکه به خاطر انزوای ذاتی ،ترجیح می‌دهم از این کار چشم‌پوشی کنم تا در ورطه‌ی مسائل اداری و مجوز گرفتن اسیر نشوم. بااین‌حال اگر موقعیت مطلوب و شرایط مساعدی برای عرضه‌ی کارها به‌صورت لوح فشرده پیش بیاید حتماً در موردش فکر خواهم کرد.»
وی راجع به زمزمه‌هایی در خصوص خواننده شدن خود گفت: «مدت‌ها است که به نوازندگی ساز گیتار مشغول هستم و در جمع‌های خودمانی گاهی می‌نوازم و می‌خوانم دوستان نیز مرا را تشویق به خواندن می‌کنند.بعید نیست در آینده به این کار بپردازم.اما فعلاً این آینده را در دسترس نمی‌بینم و همین‌طور علاقه‌ی ویژه‌ای هم به تجربه‌ی خوانندگی ندارم.»
در پایان صحبت‌هایی در مورد جلسات شعر صورت گرفت، احسان افشاری اظهار داشت: «شرکت کردن در جلسات برای افراد مبتدی بسیار هم می‌تواند خوب باشد به شرطی که بداند جلسه‌ی شعر شاعر درست نمی‌کند . می‌تواند خط بدهد و راه میان‌بر بسازد اما مولد شاعر نیست بلکه معرف شاعر است . ویترینی است که می‌تواند دیگران را به تماشای تولیدات خودش دعوت کند اما این ویترین خیلی هم جای مورد اعتمادی نیست . به‌این‌علت که استقبال یا عدم استقبال از یک شعر لزوماً عیار تعیین‌کننده‌ای برای آن اثر نیست . موضوع دیگر در ارتباط با نقد بداهه‌ی کارهاست که به نظرم بدعت ناگزیر و گاها ناکارآمد جلسات شعر است . زیرا به‌صورت بداهه نمی‌توان به تمام زوایای یک متن احاطه پیدا کرد .در لحظه فقط می‌توان به ایرادهای روبنایی پرداخت و پیشنهاد‌هایی را مطرح کرد. نقد اصول مشخصی دارد و ابزارش را از خود شعر قرض می‌گیرد . همان‌طور که شاعر نیاز به خلوت برای نوشتن دارد منتقد هم برای عیارسنجی و تحلیل اثر نیاز به خلوت دارد . البته این مطلب راجع به کاری است که شرایط نقد را فراهم کرده است. اما برای کاری که ابتدابه‌ساکن اشکالات نحوی و غیره دارد به نظر همین نکته‌گیری‌های آنلاین سر جلسات جواب می‌دهد. نکته‌ی بعد اینکه شهوت میکروفن نباید حواس شاعر را پرت کند .شعر محصول خلوت است اما هیچ اشکالی ندارد که خروجی آن مخاطب با طیف وسیعی از اجتماع باشد.»