بهاره فیاضی در اکثر گروهها شخصیت مستقلی را برای نوازنده قایل نیستند
اخبار موسیقی –«بهاره فیاضی» چندی قبل آلبوم موسیقی «روشنا» را به انتشار درآورد. این آلبوم را حاصل سالها کوشش او در فراگیری تکنیکهای ساز تار و ممارست در یادگیری شیوههای گوناگون تارنوازی و دریافت زوایای پیدا و پنهان و سایه روشن هنر ارجمند موسیقی و نیز رسیدن به بیان شخصی در نوازندگی تار است. در این اجرا که بر اساس ردیف موسیقی کلاسیک ایران شکل گرفته است از فضای مُدال آواز بیات اصفهان و دستگاه نوا استفاده شده و تأکید بر رعایت مؤلفههای تأثیرگذار موسیقی شامل ریتم، فواصل، تمپو (سرعت) و همچنین تمرینات ذهنی بوده است که باید در گذار از این مؤلفه مد نظر قرار گیرد.
بهاره فیاضی در اکثر گروهها شخصیت مستقلی را برای نوازنده قایل نیستند
این نوازندهی تار دربارهی اولین اثر خود میگوید: «این کار بداههنوازی و تکنوازی در بیات اصفهان و دستگاه نواست. در واقع اثر از «اصفهان» با مبنای «سل» شروع میشود و بعد از عبور از یک سری گوشهها به دستگاه «نوا» میرود و مجددا به آواز اصفهان میرسد. «روشنا» دوازده ترک دارد و هفت ترک آن قطعات ضربی با همراهی تنبک است و بقیهی قطعهها بر اساس گوشههای ردیف است.»
او میگوید اساس این آلبوم «بداههنوازی» است و او برای این خود این آزادی عمل را در نظر گرفته تا سازش را به هر جا میخواهد، هدایت کند. او در این اثر از همراهی «گهرناز مسائلی» به عنوان نوازندهی تنبک بهره برده است: «ما از ده سال قبل در چند اثر در کنار یکدیگر ساز زده بودیم و از نظر حسی، احساس کردم که نزدیک به یکدیگر هستیم. به خصوص اینکه شیوهی تنبکنوازی ایشان بر اساس ملودی است و من این را بسیار دوست داشتم. ضمن اینکه همهی ما خواهناخواه در نوازندگیهایمان از پشتوانهی ردیف به عنوان یک منبع غنی بهره میگیریم؛ اما یک نوازنده میتواند رنگ آمیزی مستقل خودش را در کار داشته باشد. در «روشنا» هم من ردیف را به عنوان پیشینهی موسیقی ایران در نظر گرفتهام؛ اما تلاش کردهام تا حد امکان در این باره خلاقیت به خرج دهم و اندوختهام از اساتیدی را که از محضرشان استفاده کردهام، به کار بگیرم.»
ملودیهای این اثر در تعامل با ویژگی های موسیقی کلاسیک ایران و برخاسته از ذهنیت اجرا کننده است. «بهاره فیاضی» سالهاست که ساز مینوازد و در چندین گروه حضور داشته که از جملهی آنان گروه «شیدا» با سرپرستی «محمدرضا لطفی»، گروه «سپهر» و همچنین «نوبهار» است. او همچنین به این مساله اشاره دارد که: «بداههنوازی و تکنوازی همواره از علاقهمندیهای من بوده است و به پیشنهاد اساتیدم تصمیم گرفتم بعد از بیست و چند سال نوازندگی، یک آلبوم مستقل را منتشر کنم و خودم هم فکر کردم آنچه را در این سالها تجربه کرده بودم را ارایه دهم.»
او این روزها همچین مشغول کار بر روی اثر دیگری است که در آن ساز سهتار را به صورت تکنوازی ارایه خواهد داد و البته هنوز تصمیم نگرفته است که یک ساز ضربی اثر او را همراهی کند یا ساز دیگری: «هنوز نمیدانم که این اثر را چه زمانی به انتشار درخواهم آورد؛ به خصوص اینکه من در زمینهی ارایهی تکنوازیهایم همواره حساسیتهای بسیاری دارم و مرتب آنها را روتوش میکنم.»
او در سالهای فعالیت خودش و در همکاری با گروههای متعدد، همواره تلاش کرده است تا شخصیت مستقل نوازندگیش را حفظ کند: »فعالیت گروهی نیاز به یک همدلی و همراهی دارد که متاسفانه معمولا در گروههای ایرانی دیده نمیشود و به همین خاطر ترجیح میدهم فعالیتهای شخصیام را بیشتر کنم. به خصوص اینکه در اکثر گروهها، شخصیت مستقلی را برای نوازنده در نظر نمیگیرند.»
او در هفتهی اول مهرماه در شب ساز ایرانی همراه با دوازده نوازندهی تار به اجرای برنامه پرداخت و تعدادی از قطعاتی که در این اثر وجود داشت را نیز اجرا کرد؛ اما این احتمال وجود دارد که یک کنسرت تکنوازی از این اثر را نیز به اجرا درآورد. همچنین «داوود فیاضی»- خواننده و مدرس آواز- سال گذشته روایت ردیف آوازی استاد اسماعیل مهرتاش را با رویات خودش در ۶ سی دی منتشر کرد و در آن «بهاره فیاضی» و «علیرضا ایلچی» جواب آواز دادند.